TOKARKI KONWENCJONALNE CIĘŻKIE

Tokarki konwencjonalne ciężkie zaliczane są do tokarek kłowych uniwersalnych. Przystosowane są one do obróbki przedmiotów o dużej masie, w związku z czym dla każdej tokarki ciężkiej, poza normalnymi wielkościami charakterystycznymi dla tokarek konwencjonalnych, podaje się maksymalną dopuszczalną wagę przedmiotu mocowanego na tarczy uchwytu, jak również maksymalną dopuszczalną wagę przedmiotu zamocowanego w kłach. Również przy używaniu tokarskich tarcz uchwytowych o większych średnicach należy sprawdzić jaka jest dopuszczalna prędkość obrotowa dla danej tarczy.

Ze względu na różnice w budowie tokarki konwencjonalne ciężkie podzielono na 2 podgrupy: tokarki konwencjonalne ciężkie o średnicy toczenia od 800 do 1000 mm oraz powyżej 1000 mm. Konstrukcja pierwszej grupy nie różni się poza mocą i masą od tokarek uniwersalnych średnich, natomiast tokarki ciężkie o średnicy toczenia powyżej 1000 mm mają specyficzną konstrukcję, a także układ kinematyczny.

Napęd wrzeciona ma kilka zakresów prędkości uzyskiwanych za pomocą skrzynki prędkości i przekładni kół wymiennych. Ostatni człon napędu przy małych prędkościach, gdy występują duże momenty obrotowe stanowi wieniec zębaty osadzony na tarczy tokarskiej napędzany małym kółkiem. Napęd ruchu posuwowego odbywa się poprzez skrzynkę posuwów, jednak skrzynka jest umieszczona przy suporcie tokarki. Mechanicznie napędzane są sanie wzdłużne, poprzeczne i tzw. szufladka, czyli górne sanki skrętne. Ruch posuwowy niezależny od prędkości obrotowej wrzeciona, jest napędzany dodatkowym silnikiem osadzonym na skrzynce suportowej. Napęd posuwu do toczenia gwintu odbywa się zazwyczaj tylko poprzez przekładnię gitarową.

W niektórych konstrukcjach na sankach górnych osadzone są tzw. sanki narzędziowe służące do dokładnego dosunięcia narzędzia.

Koniki ciężkich tokarek mają  tuleję wysuwną z wbudowanym kłem obrotowym. Wysuw tulei odbywa się ręcznie, mechanicznie lub hydraulicznie. W tym ostatnim przypadku istnieje możliwość dokładnego regulowania docisku za pomocą ciśnienia oleju użytego do wysuwu tulei. Przesuwanie konika po łożu odbywa się ręcznie przez przekładnię lub mechanicznie oddzielnym silnikiem elektrycznym. Konik jest mechanicznie blokowany co zabezpiecza go przed przesunięciem po zamocowaniu przedmiotu obrabianego.