SZLIFIERKI

Szlifierki przeznaczone są w szczególności do obróbki wykańczającej przedmiotów stalowych ulepszonych cieplnie przy małych naddatkach obróbkowych za pomocą ściernic .Przy zastosowaniu szlifowania można też dokonywać obróbki materiałów o różnej twardości: stopów metali lekkich i nieżelaznych, stali miękkich, węglików spiekanych, tworzyw sztucznych i naturalnych  Najczęściej stosowanymi materiałami ściernymi są: korund lub elektrokorund Al2O3, węglik krzemu SiC, węglik boru B4C, regularny azotek boru B4N i diament. Podczas szlifowania zespoły szlifierek wykonują następujące ruchy główne: ruch obrotowy ściernicy, ruch wgłębiający ściernicę w przedmiot szlifowany czyli dosuw, posuw poprzeczny i posuw wzdłużny.

Najważniejszymi cechami techniczno-użytkowymi szlifierek są:

• duże prędkości skrawania, ograniczone przede wszystkim wytrzymałością spoiwa ściernicy; Najczęściej stosowana 30 do 35 m/s, podwyższona 60 m/s, szlifowanie szybkościowe 90 do 120 m/s, szlifowanie ultraszybkie 120 do 250 m/s;

• małe siły skrawania oraz duża moc skrawania;

• ostrzenie (obciąganie) ściernicy bez zdejmowania z wrzeciona;

• wysokie wymagania dokładnościowe (dosuwy rzędu 1μm) i związane z tym wyposażenie szlifierki w urządzenia pomiarowo-kontrolne o wysokiej precyzji;

• wysoka dokładność łożyskowania wrzecion i wykonania połączeń prowadnicowych;

• duża sztywność i trwałość najważniejszych elementów szlifierki;

• automatyzacja cyklu pracy.

 

Najczęściej spotykane szlifierki to:

1. Szlifierki kłowe do wałków, stosowane do obróbki zewnętrznych powierzchni walcowych i stożkowych na wałach, ustalanych w kłach wrzeciona przedmiotu i konika.

2. Szlifierki bezkłowe, stosowane w przemyśle łożyskowym do szlifowania pierścieni zewnętrznych i wewnętrznych, wałeczków i kulek oraz w przemyśle motoryzacyjnym do obróbki sworzni tłokowych i zaworów. W szlifierkach tego typu przedmiot umieszczony jest na podtrzymce między ściernicą i tarczą prowadzącą od której otrzymuje ruch obrotowy.

3. Szlifierki do otworów, stosowane do obróbki powierzchni wewnętrznych walcowych i stożkowych oraz czół i powierzchni zewnętrznych przy jednym zamocowaniu przedmiotu.

4. Szlifierki do płaszczyzn tzw. magnesówki - pozwalają na prostoliniową obróbkę wzdłuż ruchu stołu i prostoliniową lub profilową obróbkę w przekroju poprzecznym przedmiotu. Szlifierki mają zwykle stół krzyżowy, zamontowany na podstawie, służący do przesuwu poprzecznego lub posuw poprzeczny odbywa się przez przesuwanie wrzeciennika ściernicy, wyposażonego w pionowy ruch dosuwu ściernicy. Mocowanie przedmiotów odbywa się na stołach z uchwytami magnetycznymi lub elektromagnetycznymi.

5. Szlifierki ostrzałki, służące do ostrzenia narzędzi nowych jak i stępionych podczas skrawania. Konstrukcja ostrzałek jest dostosowana do rodzaju narzędzi ostrzonych. Ze względu na przeznaczenie szlifierki te należy zaliczyć do obrabiarek specjalnych.