WYTACZARKI

Wytaczarki są to obrabiarki służące do bardzo dokładnej obróbki otworów (IT 4-5 wg ISO) o średnicach powyżej 40 mm za pomocą wytaczadeł. Ruch główny, obrotowy, wykonuje wytaczadło, a ruch posuwowy wrzeciono lub stół z przedmiotem. Nazwa wytaczarka wynika z głównego przeznaczenia tego typu obrabiarki, jednak ze względu na jej budowę kinematyczną i możliwości obróbcze, funkcjonalność tego typu maszyny można rozpatrywać w znacznie szerszych kategoriach. Dlatego też najczęściej obecnie spotykanymi obrabiarkami, które możemy zaliczyć do tej grupy są: wiertarko-frezarki konwencjonalne, wiertarko-frezarki CNC, wiertarko-wytaczarki współrzędnościowe oraz wytaczarki precyzyjne (diamentowe).

1. Wytaczarki - jako wiertarko-frezarki konwencjonalne, stosowane w produkcji jednostkowej i małoseryjnej będące podstawowymi obrabiarkami do obróbki części klasy korpus, których podstawowym przeznaczeniem jest wielopłaszczyznowe wytaczanie otworów i frezowanie. Obok wymienionych zabiegów można wykonywać przy ich pomocy również planowanie nadlewów, toczenie zewnętrzne i wewnętrzne nadlewów, wiercenie, powiercanie, rozwiercanie i gwintowanie za pomocą gwintowników maszynowych. Przy zastosowaniu specjalnych narzędzi wytaczarskich często zespołowych i zastosowaniu podtrzymki można wykonywać na nich z dużą precyzją skomplikowane otwory. Przedmioty, które są mocowane i obrabiane na stołach przesuwno-obrotowych tych obrabiarek zazwyczaj wyposażonych w podpory mogą ważyć nawet kilkadziesiąt ton.

2. Wytaczarki - jako wiertarko-wytaczarki współrzędnościowe, przeznaczone do obróbki otworów (wiercenie i wytaczanie ewentualnie rozwiercanie) o dokładnym położeniu osi, określonym we współrzędnych prostokątnych lub biegunowych. Stosuje się je w narzędziowniach do obróbki otworów w przyrządach i uchwytach, do małoseryjnej obróbki dokładnych przedmiotów, a także do trasowania półwyrobów i sprawdzania wymiarów przedmiotów obrobionych na innych obrabiarkach oraz do wytaczania otworów w płytach i korpusach maszyn.


3. Wytaczarki - jako wytaczarki precyzyjne (diamentowe), budowane jako jedno lub wielowrzecionowe w układzie poziomym lub pionowym, które stosowane są do wytaczania panwi oraz tulei w blokach cylindrowych silników.